We waren net in een zigeunerkamp waar ongeveer 30 mensen overleven op wat anderen weggooien. Ergens op de weg terug vanaf de vuilnis stortplaats vroegen wij ons af hoe de mensen zich in het kamp schoon houden. In de huizen zagen wij geen kraan en buiten zagen wij geen pomp. Toen wij het kamp vandaag voor de tweede maal bezochten vroegen wij het aan Vaja, de leidster.
‘Er is een bron, maar dat water kunnen wij niet drinken. We kunnen ons er wel mee wassen. We kopen drinkwater bij de winkel. Er was een pomp, maar die is kapot.’ Ik vraag Vaya wat een pomp kost. ‘Wij wilden een nieuwe pomp kopen, maar dat kostte meer dan 1500 Gryven (€50,-). Dat geld hadden we niet.’
Het is niet te verkroppen dat hier dertig mensen wonen zonder schoon, stromend water. In overleg met Harro bespreken we dat de aanleg van een waterpomp een goede en verantwoorde investering is. Voor ongeveer € 100,- * kunnen we een deugdelijke pomp aan laten leggen. De toezegging wordt gemaakt en Vaya kan aan het werk om de aanleg te regelen.
Het zat niet in het budget, maar we geloven dat een actie als deze door meerderen gedragen zal worden. Mensen hebben recht op schoon water. Daarom hierbij de oproep aan mensen die gemotiveerd zijn om kleinschalige hulp te ondersteunen: We hopen dat het water voor deze mensen nog lang mag stromen. Wil je meehelpen, maak je bijdrage dan met onderstaande knop over… Komt er meer binnen, dan kunnen we meer pompen aanleggen.
* Reden voor het prijsverschil tussen Vaya’s en onze pomp is de plastic of ijzeren leiding. Een ijzeren pijp is duurder, maar ook duurzamer. Zoals Vaya al vertelde is hun pomp waarschijnlijk kapot gevroren, omdat het een plastic leiding was.
